De vruchten van het leven

De vruchten van het leven zijn soms verstopt achter een steen, een tak, een blad.

Alleen de ziener en de wijze zien ze staan.

Kijk met je ogen,

Voel met je handen,

Snuif de geuren op.

Ze hangen om geplukt te worden.

Ben jij gelukkig?

Ben jij gelukkig met jezelf? Ben jij tevreden met je leven? Dat zijn de vragen die mijn groot-moeder mij stelde een paar weken vóór ze stierf. Zeer prangende vragen. Niet altijd gemakkelijk om op te antwoorden, maar wel heel belangrijke vragen!

Het is belangrijk dat je je die vragen nu stelt. Indien je niet tevreden bent met je leven, is het nog altijd tijd om daar veranderingen in aan te brengen door dieper in jezelf te duiken en daar de liefde, de harmonie en de vrede te ontdekken.

In het artikel van deze maand lees je een stukje wijsheid die de Natuur ons geeft over dit thema.

*   *   *

Het bos is vol leven. Ik kan niet zeggen dat het rustig is in het bos. Allerlei vogels zingen hun eigen lied.

Iedere boom staat waar hij moet zijn en is gelukkig met de plaats die hij gekregen heeft. Hij ziet. Hij hoort. Hij is een schuilplaats en een voedselbron. Hij is alles tegelijkertijd en toch zichzelf. Hij is. Hij is gelukkig. Hij observeert, hij voelt, hij trilt. Hij heeft mens en dier zien komen en gaan. Zelf heeft hij allerlei seizoenen meegemaakt. Bladeren komen in de knop, bloeien open, vallen af. Stilte. Opnieuw knop, bladeren, afvallen, stilte. De ene cyclus na de andere, vloeiend van de ene naar de andere. Elke lente is een nieuwe geboorte. Honderdtal geboorten: ieder blad is een nieuwe geboorte. En elke herfst is het sterven. Honderden keren sterven in één seizoen.

De mens strijdt tegen het sterven. Strijdt voor het leven. Strijdt met zichzelf. Strijdt tegen de veranderingen in zijn leven en in zijn lichaam, en voert oorlog met zichzelf en zijn omgeving. Wees gewoon blij met wie je bent. Aanvaard de zaken zoals ze komen. Aanvaard de situaties die er zijn en die je niet kunt veranderen: die behoren tot het leven. Normale evolutionaire evoluties. Daar hoef je niet tegen te strijden. Er zijn groeipijnen en groeischeuten en dat is normaal.

Mensen die oorlog voeren met zichzelf, met hun omgeving, met hun land, tegen hun eigen volk of een ander volk, zijn allen ongelooflijk in strijd met zichzelf. Die zullen pas vrede kennen wanneer ze meer en meer inzicht in zichzelf zullen ontwikkelen. Arme zielen die zoveel angsten, zoveel verdriet, zoveel nijd en jaloezie, zoveel woede kennen. Heb medelijden met ze. Stuur hen liefde. Liefde kan je altijd sturen. In eerste instantie zullen ze het niet aanvaarden want dat kennen ze niet: dat is een bedreiging voor hen. Maar beetje bij beetje, langzaam maar zeker zullen er genoeg zielen zijn, die in strijd zijn met zichzelf, toch dat sprankeltje liefde kunnen ontvangen en dan is er al een zaadje geplant. Van zaadje tot zaadje zullen ze groeien, zullen ze zich openstellen voor de liefde.

Als er genoeg mensen zijn die in liefde leven, in ware liefde, onvoorwaardelijke liefde, die echte kanalen van liefde zijn. Als er genoeg mensen zijn die de onvoorwaardelijke liefde door zich heen kunnen laten stromen, zal er een land zijn dat nooit oorlog zal kennen. Het is een kwestie van het kritiek punt te bereiken. Genoeg > < niet genoeg. Zijn er niet genoeg mensen die als kanaal van Liefde fungeren in een land, dan zullen ze overweldigd worden door het kwade. Zijn er genoeg mensen die als kanaal van Liefde fungeren dan zal het kwade geen vat hebben noch op hen noch op hun maatschappij. Het is een kwestie van evenwicht.

Weet je altijd beschermd en gezegend door de Liefde van God en door de Liefde van de Aarde.


Wens je de tip die bij dit artikel hoort, te ontvangen?
Download het gratis e-boek en je krijgt het boek, het artikel en de gratis tips die bij elk artikel horen. Downloaden doe je hier.